H απώλεια

Στα άδυτα της ψυχής

στα απάτητα της σκέψης

Είν τα αναπάντητα γιατί

.ωσάν τα επιτρέψεις

Αυτά που αποσκόπησαν

 Αυτά που χαν συγκρίνει

Τα ανώφελα επειδή

κι ας τα χαν κατακρίνει

Πολλοί ήταν οι σωστοί

πολλοί οι επικριτές τους

Μα πιότερο ανεγκέφαλοι

οι επικροτητές τους

Εγώ κακία δεν κρατώ

 πλέον σε κανέναν

Γιατί τα αντιστάθμισα

και βρήκα λόγο έναν

Μοναδικό και σοβαρό

εγώ να χω για βάση

Σωστό μα και δίκαιο

εμένα νε για στάση

Αντικειμενική

καθόλα τα πεπραγμένα

Δίκαιη και ένομη

 για όσα δεδομένα

Διαδραματίστηκαν αυτά

 ελάβαν χώρο

Αποτίμησης αυτής

ήτανε σα δώρο

Μεγαλόψυχο τρανό

 και αναγκαίο

Της Πίστης της αφοσίωσης

διόλου πια  μοιραίο.